Elbette bütün aileler çocukları için en iyisinin olmasını ister ama iyi bir tenisçi ailesi olmak için dikkat edilmesi gereken çok şey var…
NİLÜFER KAPTANA / TENNİSSTOP MARKA DİREKTÖRÜ
Öncelikle aileler ve antrenörler arasındaki ilişki ve denge, sporcunun gelişimi için çok etkilidir. Antrenörler teknik bilgi konusunda kontrol ve söz sahibidir, ancak ailelerden bir kenara çekilmeleri de istenmemelidir. En iyi gelişme, antrenörler ve ailelerin birbirlerini dinledikleri, iletişim halinde oldukları ve dahil olacakları sınırları bildikleri durumlarda gerçekleşir. Aileler de çocukları hakkında korkuları, endişeleri, geçmiş tecrübeleri, beklentileri, hayalleri gibi antrenörünün bilmesinin mümkün olmadığı detayları paylaşarak, gelişime destek olmalıdır.
“Antrenörün görevi ne kadar önemliyse, tenisçi ailesinin rolü 10 kat daha önemlidir…” Nick BOLLETTIERI
Ancak takım olarak çalışılırsa, aileler ve antrenörler, sporcu için ortak bir dil konuşabilirler. Sadece birlikte hareket ettiklerinde, turnuvalar, antreman saatleri ve yoğunluğu gibi konularda, etkili bir programa bağlı kalabilirler.
Antrenörler için, aileleri dahil etmek oldukça zor olsa da, hele bir de herşeyi bildiğini sanan ama maalesef aslında hiçbir şey bilmeyen aileler söz konusu olduğunda, işin bütün keyfi kaçsa da, liderlik bunu gerektirir ve bu takımın lideri de antrenördür.
Her şey dengeden ibarettir…
Eğer aileler çok fazla antrenörlük işini üstlenirse, sporcunun hayatındaki başka bir bölümde boşluk oluşur. Anne ve baba aile olarak yerini korumalı, çocuğu için gerektiğinde uzaklaşabildiği, sığınabileceği bir liman da olmalıdır. Bu konuda eğitimli olmayan tenisçi ailelerine sahip sporcular, dümensiz bir gemiye benzer. Başarılı sporcular yetiştirebilmek için, sadece oyuncuları eğitmek değil, ailelerini de bu süreçte nasıl davranmaları gerektiği konusunda bilgilendirmek ve görevlendirmek gerekmektedir.
Ailelerin çocuklara maçlar sırasında, neden devamlı müdahale etmemeleri gerektiğini anlatan 10 sebep:
- Problem çözme yeteneklerini azaltır.
- Karar verme yeteneklerini azaltır.
- Kendi başlarına var olma becerilerini, özerkliklerini azaltır.
- Yaratıcılıklarını azaltır.
- Çocuklar kendi kendilerine daha çok eğlenirler.
- Çocuklar üzerindeki baskıyı arttırır.
- Çocuklar, kendi hatalarından öğrenemezler.
- Başa çıkma becerilerini azaltır.
- Genç oyuncular arasında stres seviyesini arttırır.
- Çocukların hayatta kalma becerilerinin oluşmasını engeller.
Aileler hem çocuklarına, zor şartlar altında mental olarak güçlü olmasını söyleyip, hem de kendi stres seviyelerini kontrol edemezlerse, yaratmak istedikleri pozitif yapıya zarar veriyorlar demektir. Kendi aile yapılarının farkında olan anne babalar, oluşabilecek stres, drama ve yanlış anlaşılmaları büyük ölçüde engellemiş olurlar.
Tercih edilen aile modeline göre, çocuk birden parlayabilir ya da kendini her şeye kapatabilir. En iyi antrenörler ve aileler bilirler ki, bizim görevimiz çocukların dünyasına adapte olmaktır, onları kendi isteklerimizi yapmaya zorlamak değil. Bu yüzden en iyi sporcuları yetiştirmek fedakarlık ister.
Onlarla öncelikle güzel anılar biriktirmek gerek. Başarı uzun basamaklıdır, bir asansör değil… Sabırlı olmalı, panik ve stres yapmamalı. Aynı hislerinin çocuğa da geçtiğini unutmamalı. Tadını çıkarmalı, öncelik sporu sevdirmek ve eğlenmesini sağlamak olmalı.
İnsan sevmediği bir şeyi yapmak istemez. Sevmeden, zorla her gün gidip spor yapılabilir mi, aynısını çocuktan beklememeli. Sevgi, destek göstermeli. Zaman çok çabuk geçiyor, yakında büyüyecek, kendi kararlarını verecek ve hatta evden ayrılıp gidecekler, bu nedenle her anın tadını çıkarmalı…
*: Bu yazı ilk olarak Kort Dergisi’nin 56. sayısında (Kasım – Aralık 2024) yayımlanmıştır.
